Günaydın Türkiye

Menekşeler mor, mavi, beyaz renk renk menekşeler… Ne güzeldir onlar. Ne güzel bir ülkedir benim ülkem, renk renk çiçekleri yemyeşil alanlarıyla Dünyanın en güzel yeridir Türkiye… Işıl ışıl mavi bayraklı koyları, incecik kumsal kumlarıyla hiç bir yerde eşi benzeri yoktur bu bereketli toprakların.

Sadece dışarı çıkıp gökyüzüne bakmak yeter… Pırıltılı güneşin altında kuşlar öter, yemyeşil ağaçların dallarında… Telaşlı telaşlı öterler birbirlerine laf yetiştirmek için. Bence bu kuşların hepsi de kadın… Bir yandan ötüşür bir yandan da sürekli devinim halindedir. Sanki hareket etmezlerse, Dünyanın ritmik dengesi bozulacakmış gibi bıkmadan, usanmadan, durmadan devinir dururlar bir yandan hiç susmadan öterken…

Bahar dalları, renk renk lale bahçeleri… Nasıl da aşığım ben bu ülkeye, bu ülkenin derin güzelliğine dağına, taşına, kuşuna, insanına… Her biri birer gizemli mucize taşır ruhunda…

Bilir misiniz? Türkiye en çok sanatçı yetiştiren toplumlardan biridir. Neden mi? Çünkü bizim insanımız doğduğundan bu yana dökemez dışarı derdini, üzüntüsünü özgürce… Onun yerine hepsini içinde  bir yerlere saklar. Sonra da simgeler onu  ağacın dalına, yaprağın ucuna, balkondaki saksıya, köpeğinin gözlerine, kuşlarının sesine, evinin mutfağına, çocukların saçlarına …

Ve böylece gelişir, Türk insanının soyut düşünce yeteneği hem spekülatif batıya, hem de derin düşündüğünü savunan kendinden başka bilge tanımayan doğuya inat… Yıllardır sanat çiçeklerini yetiştirir bu insanlar, bu topraklarda… Evet, soyut düşünme kapasitesi en yüksek ülkelerden biridir Türkiye…

 Ah Türkiye, güzel ülkem… Selam olsun hepinize güneşli, kuşların ötüşlerini yarıştırdığı bir Ankara sabahından… Günaydın Ankara’dan bütün Dünyaya…