Türkler Tarih Yazar

https://www.google.com/adsense/new/u/0/pub-7350718767107764/sites/detail/url=fusunesen.com#:~:text=%3Cscript%20async%20src%3D%22https%3A//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js%3Fclient%3Dca%2Dpub%2D7350718767107764%22%0A%20%20%20%20%20crossorigin%3D%22anonymous%22%3E%3C/script%3E

Sabah neşeli kalktım. Pırıl pırıl bir 23 Nisan sabahı. Hem baharın güzelliği hem bayramın anlamı, o sabah daha da neşeli kalkmama sebep oldu. Mutfaktan taze demlenen çayın kokusu geliyordu. Demek annem de kalkmıştı. Hemen mutfağa doğru gittim. Masanın üzerinde güzel bir kahvaltı sofrası hazır beni bekliyordu ama annem sandalyede hafif sararmış bir yüzle oturuyordu. Dikkatli bakınca elinde kıvrılmış bir mektup parçası gördüm. Diğer eliyle de kağıt mendilini didikliyordu. İçi acımış gibi baktı yüzüme. Yanına yaklaştım. “ Ne oldu” dedim. “Bu güzel pırıltılı bayram sabahında canın mı sıkkın?”

Annem sakince anlatmaya başladı .“Sabah erken kalktım. Uzun zamandır kütüphanedeki kitapların tozunu almamıştım. Biraz ilgileneyim dedim. Gözüm en üst rafa yerleşmiş, babamın kitaplarına ilişti. Onlar en üstte olduğundan, diğerlerine oranla biraz daha çok tozlanıyor gibi geldi bana. Her neyse, tozlarını almak için kitaplardan birine uzandım içinden bu düştü” diye elindeki sararmış mektubu bana uzattı.

Mektup dedemin askerlik döneminde anneanneme yazılmıştı. Meliha, diye başlıyordu. Eski insanlar nasıl da resmiydiler hitabette. Gülümsedim içimden.

“Meliha, askere geldiğimden bu yana komutan ve bütün bölük Almanlarla savaşacağımız endişesi içinde. Herkes birbirine aynı şeyi söylüyor. “ Hitler ile İnönü görüşmüş. Türkiye’nin 2. Dünya Savaşında katılmayacağı uygun bulunmuş. Fakat Hitler Rusya’ya girmek konusunda kararlı. İşte bu yüzden biz de sınırları hiç boş bırakmıyoruz. Sürekli orada derin hendekler içinde gece gündüz nöbet tutuyoruz. “Ya Hitler sözünde durmazsa” diye… Savaşta ülkelerin diğer ülkelere verdiği sözleri tutmadığının örneği çok Meliha, çooook.

Dün gece yine siperlerde gece nöbetindeydik. Alman savaş uçaklarının geceyi delen uğursuz sesini duyduk. Üzerimizden geçmeye başladılar. Yanımdaki Hayri “ Aha” dedi “Saldılar bombaları”, gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. “ Ne bildin” dedim. “Baksana” Başımı bir kaldırdım ki, gökyüzünden bir sürü beyaz küçük bomba aşağı doğru yağmur gibi iniyor. Ekmek çarpsın ilk aklıma sen geldin. Sonra da Ayten’im küçücük 3 aylık… Sağımda Bilal vardı yüzünden okudum, gözlerinin önünde nişanlısı vardı. O’nun yanında Mehmet, kimsesiz bırakıp geldiği yaşlı  anasını düşünüyordu. Hiç birimiz kıpırdamadık. Komutandan emir bekledik. Komutanı göremiyordum. Sırtı bana dönüktü, ama endişesi sırtından bile belliydi.  Yukarı bakmaya korktuk. Bakmasak, o da olmadı. Beyaz beyaz küçük yüzlerce bombanın aşağı inmesi ne uzun sürmüştü. Ay bile yoktu gökyüzünde, öyle nursuz bir geceydi Meliha.

Yavaş yavaş beyazlıklar yaklaştı. Bomba gibi değil de yaklaşmaları böyle, süzüle süzüle… Bir de baktık uçakların aşağı siperlerimize saldığı bomba değil, kağıt parçalarıymış. Komutan aldı bir tanesini, yüksek sesle okudu “İsmet İnönü’ye Sevgilerimle Adolf Hitler” hepsinin üzerinde aynı şey yazıyordu. Meğer Hitler, İsmet İnönü’ye sözümü tuttum demek istemiş. İnönü büyük adam Meliha büyük…”

Mektup devam edip gidiyordu. Ama biz olayın üstünden onca yıl geçtikten sonra bir 23 Nisan sabahında mutfakta ana kız kah gülüyor, kah ağlıyorduk. Devamını okuyamadık annemle…

“Hiç” dedi annem “Hiç anlatmamıştı babam böyle zor günler geçirdiğini, neler yaşanmış neler…”

*******

İkinci Dünya savaşı bittikten bir süre sonra  küçük bir erkek çocuk İsmet İnönü’nün yolunu kesti.   Öfkeli gözlerinden çakmak çakmak alev saçarak “İkinci Dünya Savaşı yaşanırken, sen babamı aç bıraktın” dedi.

Değerli devlet adamı hiç kızmadı, gülümsedi sevecen bir tavırla elini, çocuğun kahverengi yumuşacık parlak saçlarına koydu ve dedi ki ” Ben seni babasız bırakmadım!”